Καθημερινά ακούμε για το πόσο αδικήθηκε η ομάδα της Βαρκελώνης από το καθεστώς του δικτάτορα Φράνκο σε πλήρη αντιδιαστολή με την εύνοια που επέδειξε προς αυτήν της Μαδρίτης. Ο δικτάτορας μάλιστα δε δίστασε να εκτελέσει και τον πρόεδρο της ομάδας της Βαρκελώνης τον 38χρονο τότε "Josep Sunyol" (1898-1936) εκφράζοντας με τον χειρότερο τρόπο, το μίσος του προς την ομάδα της Βαρκελώνης.
Είναι πραγματικά έξυπνο να προβάλει κανείς με τέτοιο τρόπο την "δολοφονία" του προέδρου του, ο οποίος εκτελέστηκε στις 6 Αυγούστου του 1936 από τις δυνάμεις του Φράνκο.
Το αίσθημα της αδικίας είναι καλλιεργήσιμο και άλλοθι για τα αποτελέσματα που δεν ήρθαν μετά (μετά από 20, 30, 40 ακόμα και μετά από 50 ολόκληρα χρόνια). Ενώ όσων αφορά το γεγονός αυτό καθεαυτό δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το ποδόσφαιρο καθώς ο λόγος της εκτελέσεως του Sunyol είχε να κάνει καθαρά με τη στρατιωτική δράση που είχε αναλάβει κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου.
Όσον αφορά την αδικία αυτή καθεαυτή και κατά πόσο το γεγονός αυτό επηρέασε την ποδοσφαιρική ομάδα της Βαρκελώνης μια προσεκτική ματιά στους τίτλους εκείνης της περιόδου μπορεί να το αναδείξει.
Στην πραγματικότητα η ομάδα της Βαρκελώνης όχι μόνο δεν αδικήθηκε, αλλά αντίθετα ήταν και η πιο επιτυχημένη ομάδα της Ισπανίας στα 15 πρώτα χρόνια της δικτατορίας του Φράνκο. Στα χρόνια αυτά "η αδικημένη ομάδα" της Βαρκελώνης κατέκτησε τους περισσότερους τίτλους (5 στο σύνολο στις σεζόν 44/45 , 47/48 , 48/49 , 51/52 και 52/53) αφήνοντας δεύτερη την Ατλέτικο και την "αγαπημένη" υποτίθεται ομάδα του Φράνκο χωρίς τίτλο στα 14 πρώτα χρόνια της κυριαρχίας του στην Ισπανία.
Είναι πραγματικά έξυπνο να προβάλει κανείς με τέτοιο τρόπο την "δολοφονία" του προέδρου του, ο οποίος εκτελέστηκε στις 6 Αυγούστου του 1936 από τις δυνάμεις του Φράνκο.
Josep Sunyol
Ακόμα πιο έξυπνο είναι να συνδυάζει κανείς αυτό το γεγονός με το ποδόσφαιρο - χωρίς να μιλάει όμως για το ποδόσφαιρο και να αφήνει να αιωρείται για μια ακόμη φορά το αίσθημα της αδικίας. Πώς να το κάνει όμως αυτό, "λίγο δύσκολο" - και πως να μιλήσει για το ποδόσφαιρο "μια εποχή που δεν υπήρξε ποδόσφαιρο" κι αυτό γιατί λόγο του εμφυλίου πολέμου, τα εθνικά πρωταθλήματα (του 1937 του 1938 και του 1939) δεν γίναν ποτέ λόγο ακριβός αυτού πολέμου.Το αίσθημα της αδικίας είναι καλλιεργήσιμο και άλλοθι για τα αποτελέσματα που δεν ήρθαν μετά (μετά από 20, 30, 40 ακόμα και μετά από 50 ολόκληρα χρόνια). Ενώ όσων αφορά το γεγονός αυτό καθεαυτό δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το ποδόσφαιρο καθώς ο λόγος της εκτελέσεως του Sunyol είχε να κάνει καθαρά με τη στρατιωτική δράση που είχε αναλάβει κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου.
Όσον αφορά την αδικία αυτή καθεαυτή και κατά πόσο το γεγονός αυτό επηρέασε την ποδοσφαιρική ομάδα της Βαρκελώνης μια προσεκτική ματιά στους τίτλους εκείνης της περιόδου μπορεί να το αναδείξει.
Στην πραγματικότητα η ομάδα της Βαρκελώνης όχι μόνο δεν αδικήθηκε, αλλά αντίθετα ήταν και η πιο επιτυχημένη ομάδα της Ισπανίας στα 15 πρώτα χρόνια της δικτατορίας του Φράνκο. Στα χρόνια αυτά "η αδικημένη ομάδα" της Βαρκελώνης κατέκτησε τους περισσότερους τίτλους (5 στο σύνολο στις σεζόν 44/45 , 47/48 , 48/49 , 51/52 και 52/53) αφήνοντας δεύτερη την Ατλέτικο και την "αγαπημένη" υποτίθεται ομάδα του Φράνκο χωρίς τίτλο στα 14 πρώτα χρόνια της κυριαρχίας του στην Ισπανία.
(1935/1936) Athletic Bilbao (τελευταίο πρωτάθλημα "προ Φράνκο")
-----||---- Δολοφονία Josep Sunyol 6 Αυγούστου του 1936
(1936/1937) "Δεν Διεξήχθη"
(1937/1938) "Δεν Διεξήχθη"
(1938/1939) "Δεν Διεξήχθη"
(1939/1940) Atletico Madrid (πρώτο πρωτάθλημα "επί Φράνκο")
(1940/1941) Atletico Madrid
(1941/1942) Valencia
(1942/1943) Athletic Bilbao
(1943/1944) Valencia
(1944/1945) FC Barcelona
(1945/1946) Sevilla
(1946/1947) Valencia
(1947/1948) FC Barcelona
(1948/1949) FC Barcelona
(1949/1950) Atletico Madrid
(1950/1951) Atletico Madrid
(1951/1952) FC Barcelona
(1952/1953) FC Barcelona
(14 χρόνια Φράνκο "1939-1953" 5 τίτλοι για την Μπαρτσελόνα - κανένας για την Ρεάλ)
(1953/1954) Real Madrid (πρώτος τίτλος για τη Ρεάλ "επί Φράνκο")
Λέτε λοιπόν η απώλεια του προέδρου τους στα μέσα της δεκαετίας του 30 να ήταν η αιτία που χάσανε τους τίτλους αργότερα, μετά από 20,30,40 ή μετά από 50 ολόκληρα χρόνια. Κι αν όντος η αιτία (ή μια από τις αιτίες) που η Ρεάλ τα πήγε περίφημα 30 χρόνια αργότερα (δεκαετία του 60) και η Μπαρτσελόνα δεν κατάφερε και πολλά πράγματα εκείνη την περίοδο, ήτανε η εκτέλεση του Σουνιόλ. Τότε γιατί αυτή δεν επηρέασε άμεσα την ομάδα (στα 20 πρώτα χρόνια) αλλά την επηρέασε αναδρομικά (30 χρόνια μετά)!!!
Περισσότερα για την πολιτική δράση του Σουνιόλ και για τους λόγους της εκτελέσεως του στο δεύτερο κομμάτι "Josep Sunyol (ο πολιτικός)".
