(Για τις καταστροφές που προκάλεσαν στο Aγιον Oρος Aλμογάβαροι πολεμιστές).
Το ακόλουθο άρθρο (αποσπάσματα του οποίου σας παραθέτουμε) δημοσιεύθηκε από την εφημερίδα καθημερινή στις 21/08/2005. Συντάκτης του κειμένου είναι ο κ. Φαιδωνας Χατζηαντωνιου. Ολόκληρο το άρθρο μπορείτε να το βρείτε εδώ.
Σήμερα, που, μέσα από στενόχωρες δοσοληψίες γραφειοκρατικού και οικονομικού χαρακτήρα, η ιδέα της ευρωπαϊκής ενότητας έχει μπει σε μία περίοδο δοκιμασίας, ένα αλλιώτικο αεράκι αισιοδοξίας φυσάει από την Καταλωνία, μεταφέροντας εικόνες από το όραμα μιας κοινής πατρίδας που προσπαθεί να συμπληρώσει τις χαμένες ψηφίδες στο μωσαϊκό του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Ολοκληρώνεται αυτό τον καιρό στη Μονή Βατοπαιδίου η αναστήλωση ενός μνημείου, που χρηματοδοτείται από την καταλανική κυβέρνηση ως συμβολική αποζημίωση των καταστροφών που οι Καταλανοί είχαν προκαλέσει στο Aγιον Oρος στις αρχές του 14ου αιώνα.
Σήμερα, επτακόσια ολόκληρα χρόνια μετά τα γεγονότα που στοίχειωσαν την αγιορείτικη συλλογική μνήμη, η συμβολική αυτή χειρονομία αποκτά ιδιαίτερη σημασία τόσο για το Aγιον Oρος όσο και, γενικότερα, για την Ελλάδα. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι μόλις πέρυσι ο καγκελάριος Γκέρχαρτ Σρέντερ δήλωσε καθέτως ότι δεν πρόκειται να καταβληθούν πολεμικές αποζημιώσεις στα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και ότι για τη Γερμανία έχει κλείσει οριστικά αυτό το θέμα.
Μια σύντομη αναφορά στο, μάλλον άγνωστο για τους Eλληνες, ιστορικό της καταλανικής παρουσίας στον ελλαδικό χώρο κατά τον μεσαίωνα, είναι απαραίτητη, προκειμένου να γίνει κατανοητή η χειρονομία της σημερινής Καταλωνίας.
Oι λεηλασίες του 1305
Eπειτα από μία βαριά ήττα που υπέστη από τους Οθωμανούς το 1302, ο Ανδρόνικος Β΄ Παλαιολόγος στράφηκε για βοήθεια στους Αλμογάβαρους πολεμιστές της Καταλανικής Εταιρείας, τον ισχυρότερο μισθοφορικό στρατό της εποχής. Παρά το υπέρογκο ποσό που ζήτησε ο αρχηγός τους, ιππότης Ρογήρος ντε Φλορ, ο βυζαντινός αυτοκράτορας τους προσέλαβε, διαπράττοντας αυτό που ο ιστορικός Donald Nicol αποκαλεί «το ακριβότερο από όλα τα λάθη» του Ανδρόνικου.
Oταν, το 1305, ο Ρογήρος δολοφονήθηκε από ελληνικό χέρι στην Αδριανούπολη, οι Καταλανοί, ανεξέλεγκτοι, καλώντας και τους Τούρκους να περάσουν για πρώτη φορά σε ευρωπαϊκό έδαφος, ξεχύθηκαν στις θρακικές πεδιάδες, ρημάζοντας επί δύο χρόνια τα πάντα και αφήνοντας πίσω τους αυτό που οι βυζαντινοί χρονογράφοι αποκάλεσαν «σκυθική έρημο». Στη συνέχεια κινήθηκαν δυτικά, λεηλατώντας την ανατολική Μακεδονία, τη Χαλκιδική και το Aγιον Oρος, και, αφού πολιόρκησαν ανεπιτυχώς τη Θεσσαλονίκη, στράφηκαν νότια, καταλύοντας το γαλλικό δουκάτο των Αθηνών και Θηβών και εγκαθιδρύοντας μία καταλανική κυβέρνηση που κράτησε 77 ολόκληρα χρόνια (1311-1388).
Αν στη νότια Ελλάδα η ανάμνηση εκείνης της βαρβαρότητας ξεθώριασε και ένα μέρος του καταλανικού ανθρώπινου δυναμικού απορροφήθηκε από τους ντόπιους πληθυσμούς, στο Aγιον Oρος, όπου η διατήρηση των παραδόσεων έχει μια ξεχωριστή βαρύτητα, φαίνεται πως ποτέ δεν συγχώρησαν την καταλανική επιδρομή.
Tο χρονικό της πρωτοβουλίας
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το χρονικό της σημερινής καταλανικής πρωτοβουλίας, στο οποίο πρωταγωνιστούν ο τροβαδούρος Τζουζέπ Τέρο και ο ποιητής Κάρλες Ντουάρτε, δύο σημαντικοί καλλιτέχνες και λόγιοι, από τους πρωτεργάτες της μεταφρανκικής καταλανικής αφύπνισης. Η υπόθεση ξεκίνησε πριν δέκα χρόνια, όταν ο Τέρο δεν έγινε δεκτός από τον αρχοντάρη κάποιας αγιορείτικης μονής επειδή ήταν Καταλανός. Σοκαρισμένος ανακάλυψε ότι για τους ελληνικούς προσκυνηματικούς οδηγούς οι Καταλανοί ήταν συνώνυμο περίπου του απόλυτου κακού, πράγμα που δεν έπαψε να τον βασανίζει τα επόμενα χρόνια. Oταν ο φίλος του Κάρλες Ντουάρτε ανέλαβε την πολιτική θέση του γενικού γραμματέα της Τζενεραλιντάντ, ο Τέρο του διηγήθηκε την τραυματική του εμπειρία, ρίχνοντας και μια ιδέα που είχε ωριμάσει στο κεφάλι του: για να επανορθώσει η Καταλωνία, θα έπρεπε να χρηματοδοτήσει την αναστήλωση ενός αγιορείτικου μνημείου! Αναγνωρίζοντας τη βαθύτερη πολιτική και πολιτισμική σημασία που μια τέτοια χειρονομία θα είχε στο πλαίσιο της ενωμένης Ευρώπης, ο Ντουάρτε υιοθέτησε και προώθησε την ιδέα στον τότε πρόεδρο Πουγιόλ και στη συνέχεια επεξεργάστηκε το σχέδιο νόμου, το οποίο και υπερψηφίστηκε από το καταλανικό κοινοβούλιο.
Tου Φαιδωνα Χατζηαντωνιου - Καθημερινή, 21/8/2005
πηγή:Καθημερινή
Το ακόλουθο άρθρο (αποσπάσματα του οποίου σας παραθέτουμε) δημοσιεύθηκε από την εφημερίδα καθημερινή στις 21/08/2005. Συντάκτης του κειμένου είναι ο κ. Φαιδωνας Χατζηαντωνιου. Ολόκληρο το άρθρο μπορείτε να το βρείτε εδώ.
Σήμερα, που, μέσα από στενόχωρες δοσοληψίες γραφειοκρατικού και οικονομικού χαρακτήρα, η ιδέα της ευρωπαϊκής ενότητας έχει μπει σε μία περίοδο δοκιμασίας, ένα αλλιώτικο αεράκι αισιοδοξίας φυσάει από την Καταλωνία, μεταφέροντας εικόνες από το όραμα μιας κοινής πατρίδας που προσπαθεί να συμπληρώσει τις χαμένες ψηφίδες στο μωσαϊκό του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Ολοκληρώνεται αυτό τον καιρό στη Μονή Βατοπαιδίου η αναστήλωση ενός μνημείου, που χρηματοδοτείται από την καταλανική κυβέρνηση ως συμβολική αποζημίωση των καταστροφών που οι Καταλανοί είχαν προκαλέσει στο Aγιον Oρος στις αρχές του 14ου αιώνα.
Σήμερα, επτακόσια ολόκληρα χρόνια μετά τα γεγονότα που στοίχειωσαν την αγιορείτικη συλλογική μνήμη, η συμβολική αυτή χειρονομία αποκτά ιδιαίτερη σημασία τόσο για το Aγιον Oρος όσο και, γενικότερα, για την Ελλάδα. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι μόλις πέρυσι ο καγκελάριος Γκέρχαρτ Σρέντερ δήλωσε καθέτως ότι δεν πρόκειται να καταβληθούν πολεμικές αποζημιώσεις στα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και ότι για τη Γερμανία έχει κλείσει οριστικά αυτό το θέμα.
Μια σύντομη αναφορά στο, μάλλον άγνωστο για τους Eλληνες, ιστορικό της καταλανικής παρουσίας στον ελλαδικό χώρο κατά τον μεσαίωνα, είναι απαραίτητη, προκειμένου να γίνει κατανοητή η χειρονομία της σημερινής Καταλωνίας.
Oι λεηλασίες του 1305
Eπειτα από μία βαριά ήττα που υπέστη από τους Οθωμανούς το 1302, ο Ανδρόνικος Β΄ Παλαιολόγος στράφηκε για βοήθεια στους Αλμογάβαρους πολεμιστές της Καταλανικής Εταιρείας, τον ισχυρότερο μισθοφορικό στρατό της εποχής. Παρά το υπέρογκο ποσό που ζήτησε ο αρχηγός τους, ιππότης Ρογήρος ντε Φλορ, ο βυζαντινός αυτοκράτορας τους προσέλαβε, διαπράττοντας αυτό που ο ιστορικός Donald Nicol αποκαλεί «το ακριβότερο από όλα τα λάθη» του Ανδρόνικου.
Oταν, το 1305, ο Ρογήρος δολοφονήθηκε από ελληνικό χέρι στην Αδριανούπολη, οι Καταλανοί, ανεξέλεγκτοι, καλώντας και τους Τούρκους να περάσουν για πρώτη φορά σε ευρωπαϊκό έδαφος, ξεχύθηκαν στις θρακικές πεδιάδες, ρημάζοντας επί δύο χρόνια τα πάντα και αφήνοντας πίσω τους αυτό που οι βυζαντινοί χρονογράφοι αποκάλεσαν «σκυθική έρημο». Στη συνέχεια κινήθηκαν δυτικά, λεηλατώντας την ανατολική Μακεδονία, τη Χαλκιδική και το Aγιον Oρος, και, αφού πολιόρκησαν ανεπιτυχώς τη Θεσσαλονίκη, στράφηκαν νότια, καταλύοντας το γαλλικό δουκάτο των Αθηνών και Θηβών και εγκαθιδρύοντας μία καταλανική κυβέρνηση που κράτησε 77 ολόκληρα χρόνια (1311-1388).
Αν στη νότια Ελλάδα η ανάμνηση εκείνης της βαρβαρότητας ξεθώριασε και ένα μέρος του καταλανικού ανθρώπινου δυναμικού απορροφήθηκε από τους ντόπιους πληθυσμούς, στο Aγιον Oρος, όπου η διατήρηση των παραδόσεων έχει μια ξεχωριστή βαρύτητα, φαίνεται πως ποτέ δεν συγχώρησαν την καταλανική επιδρομή.
Tο χρονικό της πρωτοβουλίας
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το χρονικό της σημερινής καταλανικής πρωτοβουλίας, στο οποίο πρωταγωνιστούν ο τροβαδούρος Τζουζέπ Τέρο και ο ποιητής Κάρλες Ντουάρτε, δύο σημαντικοί καλλιτέχνες και λόγιοι, από τους πρωτεργάτες της μεταφρανκικής καταλανικής αφύπνισης. Η υπόθεση ξεκίνησε πριν δέκα χρόνια, όταν ο Τέρο δεν έγινε δεκτός από τον αρχοντάρη κάποιας αγιορείτικης μονής επειδή ήταν Καταλανός. Σοκαρισμένος ανακάλυψε ότι για τους ελληνικούς προσκυνηματικούς οδηγούς οι Καταλανοί ήταν συνώνυμο περίπου του απόλυτου κακού, πράγμα που δεν έπαψε να τον βασανίζει τα επόμενα χρόνια. Oταν ο φίλος του Κάρλες Ντουάρτε ανέλαβε την πολιτική θέση του γενικού γραμματέα της Τζενεραλιντάντ, ο Τέρο του διηγήθηκε την τραυματική του εμπειρία, ρίχνοντας και μια ιδέα που είχε ωριμάσει στο κεφάλι του: για να επανορθώσει η Καταλωνία, θα έπρεπε να χρηματοδοτήσει την αναστήλωση ενός αγιορείτικου μνημείου! Αναγνωρίζοντας τη βαθύτερη πολιτική και πολιτισμική σημασία που μια τέτοια χειρονομία θα είχε στο πλαίσιο της ενωμένης Ευρώπης, ο Ντουάρτε υιοθέτησε και προώθησε την ιδέα στον τότε πρόεδρο Πουγιόλ και στη συνέχεια επεξεργάστηκε το σχέδιο νόμου, το οποίο και υπερψηφίστηκε από το καταλανικό κοινοβούλιο.
Η ιερά μονή Βατοπαιδίου στο Άγιον Όρος.
Ήμουν παρών κατά την επίσκεψη του Κάρλες Ντουάρτε στη Μονή Βατοπαιδίου, στις 2 Νοεμβρίου 2003, όταν ρυθμίστηκαν οι τελευταίες λεπτομέρειες του σχεδίου, το οποίο προέβλεπε τη χρηματοδότηση της αποκατάστασης ενός ιστορικού κτιρίου του 16ου αιώνα, το οποίο θα στεγάσει στο ισόγειο το δοχείο λαδιού και στον όροφο το περίφημο σκευοφυλάκιο της Μονής. Στη θερμή συνάντηση με τον ηγούμενο αρχιμανδρίτη Εφραίμ, ο Κάρλες Ντουάρτε, αναφερόμενος στις καταλανικές επιδρομές του 14ου αιώνα, τόνισε με μεγάλη ομολογουμένως γενναιότητα ότι «σήμερα η Καταλωνία θέλει να σβήσει αυτό το στίγμα από την ιστορία της» και ότι «οι Καταλανοί είναι ένας λαός που μαθαίνει από τα λάθη του». Και εξήγησε ότι «η απόφαση της Τζενεραλιντάντ, ένας θερμός εναγκαλισμός μεταξύ Ελλάδας και Καταλωνίας, αποτελεί μία χειρονομία φιλίας και αναγνώρισης της εκπληκτικής κληρονομιάς, σε ό,τι αφορά το πνεύμα, την ηθική και την καλλιτεχνική δημιουργία, που η Ελλάδα χάρισε στις χώρες της Μεσογείου και στον κόσμο ολόκληρο».Tου Φαιδωνα Χατζηαντωνιου - Καθημερινή, 21/8/2005
πηγή:Καθημερινή
